Για την κατάργηση του όρου Σχιζοφρένεια
Πρόσφατα λάβαμε το παρακάτω mail από τον Brian Koehler, εξέχοντα Αμερικανό ερευνητή θεμάτων όπως η επίδραση του υπερβολικού στρες, της κοινωνικής απομόνωσης και του κοινωνικού αποκλεισμού στον εγκέφαλο, η απαρτίωση νευροπεπιστημονικών μελετών και ψυχοκοινωνικών μοντέλων και άλλων συναφών θεμάτων. Ο Brian Koehler διδάσκει στα Πανεπιστήμια CUNY, NYU και Columbia και είναι εκ των εκδοτών του επιστημονικού περιοδικού “Psychosis: Psychological, Social and Integrative Approaches.” Προωθούμε μαιλ του μιας και αποτελεί μια σημαντική αφορμή να κρατήσουμε ανοικτό το διάλογο σχετικά με το θέμα των διαγνώσεων και των ταξινομητικών κατηγοριών στην ψυχική υγεία.
Πιο συγκεκριμένα στο κείμενο που ακολουθεί μας καλεί να συμπαρασταθούμε σε ένα ψήφισμα που απευθύνεται στην Αμερικάνικη Ψυχιατρική Εταιρεία και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για την κατάργηση του όρου “σχιζοφρένεια”. Αν και, ΄συμφωνα με τη γνώμη πολλών από εμάς, οι σημαντικές αλλαγές δεν έρχονται με ψηφίσματα (αν και οι τελικές διαγνωστικές κατηγορίες του DSM είναι προϊόν ψηφοφορίας) εντούτοις είναι ενδεικτικό μιας γενικότερης στάσης που όλο και πιο ευρέως κριτικάρει το κυρίαρχο αναγωγιστικό βιολογικό μοντέλο της ψυχικής ασθένειας. Όλο και πιο ανοικτά υποστηρίζεται ότι δε βοηθάει καθόλου να βλέπει κανείς τα ζητήματα της ψυχικής υγείας ως ασθένειες με βιολογικές αιτίες. Όπως αναφέρει και η Δρ. Λούσυ Τζόνστον “υπάρχουν πλέον συντριπτικά στοιχεία ότι οι άνθρωποι καταρρέουν ψυχικά ως αποτέλεσμα ενός περίπλοκου μείγματος κοινωνικών και ψυχολογικών συνθηκών όπως το πένθος και η απώλεια, η φτώχεια και οι διακρίσεις, το τραύμα και η κακοποίηση». Στην ιστοσελίδα μας φιλοξενούμε αρκετά σχετικά κείμενα. Μπορεί κανείς επιπλέον να ανατρέξει και στα παρακάτω:
Σύμφωνα με τους Marius Romme και Sandra Escher (2016) για να λυθεί το πρόβλημα της σχιζοφρένειας και να δώσουμε σε αυτούς τους ανθρώπους μια ευκαιρία να αναρρώσουν, ο μόνος τρόπος είναι να εστιάσουμε στα συμπτώματα και όχι στην αρρώστια. Υπάρχουν πέντε λόγοι για τους οποίους αυτό είναι πιο αποτελεσματικό.
- Σε αντίθεση με πολλές άλλες ασθένειες, όπως ο διαβήτης, η σχιζοφρένεια είναι μια μη αποδεδειγμένη έννοια, χωρίς σαφή σχέση με τα συμπτώματα.
- Η διάγνωση της σχιζοφρένειας βασίζεται σε μια κατασκευή συμπτωμάτων και όχι στο υπόβαθρό τους. Τα συμπτώματα έχουν το υπόβαθρό τους στα συναισθηματικά προβλήματα του ατόμου, ακόμα και όταν έχει διαγνωστεί με σχιζοφρένεια.
- Η έννοια της σχιζοφρένειας έχει σοβαρές συνέπειες τόσο στη ζωή των ανθρώπων που έχουν τη διάγνωση όσο και στις οικογένειές τους. Οδηγεί στην παραδοχή ότι οι άνθρωποι αυτοί θα βιώσουν μια ισόβια νόσο και δε θα είναι σε θέση να λειτουργήσουν καλά στην κοινωνία μας.
- Τα ενοχλήματα των ασθενών που έχουν διαγνωστεί με σχιζοφρένεια αποτελούν κοινές ανθρώπινες διαφοροποιήσεις και όχι αποτέλεσμα μιας ασθένειας.
- Η διάγνωση της σχιζοφρένειας είναι επιβλαβής, επειδή δε δίνεται στους ανθρώπους η ευκαιρία να αναρρώσουν. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ψυχιατρική εστιάζει στην ασθένεια και όχι στα ενοχλήματα και στα βιώματά τους και δεν τα συσχετίζει με την ιστορία της ζωής των ανθρώπων.
Romme M., Escher S. (2016) Πώς να λύσουμε το πρόβλημα της σχιζοφρένειας: Η θεωρητική βάση Tετράδια Ψυχιατρικής, Νο 3, Ιανουάριος – Απρίλιος 2016. 21-26
British Clinical Psychologists, Οι Ψυχίατροι δέχονται πυρά στην μάχη της Ψυχικής Υγείας στο: http://www.hearingvoices.gr/index.php/2012-07-18-10-28-50/2012-07-18-10-30-37/109-british-clinical-psychologists
https://www.youtube.com/watch?v=sE3gxX5CiW0
https://www.madinamerica.com/category/blogs/
Ακολουθεί το mail:
Για την κατάργηση του όρου Σχιζοφρένεια
Οι παρακάτω όροι έχουν καταργηθεί από το Διαγνωστικό και στατιστικό εγχειρίδιο των ψυχικών διαταραχών, το DSM αλλά και από τον τρόπο που μιλάμε για τα “ζητήματα ψυχικής υγείας”: νευρωτικός, ομοφυλόφιλος, ηλίθιος, πνευματικά καθυστερημένος, ψυχικό έλλειμμα, νοητική ανεπάρκεια, πνευματική καθυστέρηση, σύνδρομο Άσπεργκερ, απλή σχιζοφρένεια, ηβηφρένεια κτλ. Μήπως έφτασε η ώρα να απορρίψουμε και τον εξαιρετικά στιγματιστικό όρο “σχιζοφρένεια”; Στην κοινή γνώμη ο όρος “σχιζοφρένεια” ενσωματώνει τις έννοιες της επικινδυνότητας και του ανίατου (ακόμα κι αν κάποιος αναρρώσει, η διάγνωση θεωρείται αναδρομικά εσφαλμένη). Ο συγκεκριμένος όρος μπορεί να λειτουργήσει τραυματικά για πολλούς ανθρώπους που τον φέρουν. Μπορεί να αυξήσει την αίσθηση της βλάβης, της κοινωνικής απομόνωσης, την αίσθηση ότι έχεις προκαλέσει φόβο και έχεις απορριφθεί κτλ. Έρευνες δείχνουν ότι η αιτιολόγηση της σχιζοφρένειας μέσω βιολογικών παραγόντων αυξάνει το στίγμα. Πολλοί κλινικοί εσφαλμένα και ανήθικα ξεγράφουν αυτούς τους ανθρώπους ως ανίκανους να λάβουν ψυχοθεραπευτική βοήθεια.
Δεν είναι λοιπόν φυσιολογικό το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι “αρνούνται” τη διάγνωση; Αυτό δεν θα έκανε κι ο καθένας μας αν βρισκότανε σε αυτή τη θέση μιας και η συγκεκριμένη διάγνωση αυξάνει την κοινωνική απομόνωση, τη «ροπή προς το κακό», την απόγνωση, τον τρόμο, την αίσθηση του αβοήθητου, την απώλεια του ελέγχου, το στίγμα και την κοινωνική απόρριψη/αποτυχία; Αυτές οι ψυχοκοινωνικές διεργασίες μπορεί να είναι οι παράγοντες που συντέλεσαν στην ανάπτυξη των συμπτωμάτων εξ αρχής.
Παρακαλώ υπογράψτε το αίτημα προς την Αμερικάνικη Ψυχιατρική Εταιρεία και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας να καταργήσουν τον εξαιρετικά επιβλαβή όρο «σχιζοφρένεια».
Δείτε στο σύνδεσμο: change.org καθώς και το ψήφισμα παρακάτω
Σας ευχαριστώ,
Brian Koehler
APA Drop the Stigmatizing Term "Schizophrenia"
Ο όρος “σχιζοφρένεια” έχει γίνει συνώνυμος της επικινδυνότητας κι αυτό παρά το γεγονός ότι ένας πολύ μικρός αριθμός ανθρώπων που διαγιγνώσκονται με τη συγκεκριμένη διάγνωση ασκεί βία προς τρίτους. Αντίθετα η βία και η επιθετικότητα φαίνεται να συχετίζονται περισσότερο με παράγοντες όπως το άρρεν φύλο, η νεαρή ηλικία, η κατάχρηση ουσιών, η έλλειψη στέγης, η έκθεση σε βία, το αίσθημα αδυναμίας, το στίγμα κτλ Ο όρος επίσης έχει συσχετισθεί με το ανίατο. Επικινδυνότητα και απουσία ανάρρωσης μοιάζουν να είναι έμφυτες στη συγκεκριμένη διάγνωση. Ο όρος συμπεριλαμβάνει μια πάρα πολύ ετερογενή ομάδα ανθρώπων με πολύ διαφορετικά συμπτώματα, αιτιολογία, πορεία και πρόγνωση. Είναι ένας όρος στατικός, τραυματικός και στιγματιστικός για τους ανθρώπους στους οποίους δίνεται. Αφαιρεί την ελπίδα και την ικανότητα αυτενέργειας αφού στους ανθρώπους λέγεται ότι έχουν μια γενετική ασθένεια του εγκεφάλου. Όμως η ηλπίδα, η συνεχιζόμενη κοινωνική υποστήριξη και η υποστήριξη από ομότιμους, μαζί με τη δυνατότητα αυτενέργειας είναι απαραίτητες για να διευκολυνθεί η ανάρρωση. Τα αποτελέσματα από εννέα έρευνες σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και και μελέτες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας επισημαίνουν τη δυνατότητα ουσιαστικής ανάρρωσης. Οι άνθρωποι έχουν περισσότερες πιθανότητες ανάρρωσης όταν τους προσφέρεται ουσιαστική φροντίδα που είναι αποδεκτή από τους ίδιους. Ίσως πολλά από τα νευροβιολογικά ευρήματα της “σχιζοφρένειας”, που συχνά χαρακτηρίζονται ως μη ειδικά και τα οποία δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη διάγνωση μπορούν να εξηγηθούν καλύτερα ως αποτέλεσμα χρόνιου στρες, σχεσιακού και κοινωνικού τραύματος, κοινωνικής απομόνωσης ή/και αποκλεισμού, κοινωνικής συντριβής, οικονομικών αντιξοοτήτων, χαμηλής αυτοεκτίμησης, στίγματος, γονεϊκού στρες, μετανάστευσης, (ειδικότερα από ένα περιβάλλον μη λευκών σε ένα περιβάλλον λευκών), γέννησης και διαμονής σε αστικό περιβάλλον, χαμηλής επίδρασης του μονονουκλεοτιδικού πολυμορφισμού (Singlenucleotide polymorphisms-SNPs) και των πολλαπλών αντιγράφων γονιδίων (Copy number variants – CNV), επιγενετικών αλλαγών στην έκφραση των γονιδίων, την επίδραση των αντιψυχωσικών πρώτης και δεύτερης γενιάς (ενδεικτικά δείτε τη Διαχρονική Μελέτη της Iowa). Είναι ενδεικτικό ότι Αφροαμερικανοί είναι τρεις φορές πιο πιθανό να διαγνωστούν ως “σχιζοφρενείς”. Επιπλέον η κοινωνική αντιξοότητα μπορεί να ενσωματωθεί βιολογικά με αποτέλεσμα αλλαγές στην επιγενετική έκφραση των γονιδίων, η οποία μπορεί να μεταδοθεί διαγενεακά. Στην Ιαπωνία (διαταραχή κοινωνικής ενσωμάτωσης – intergration disorder), το Χονγκ Κονγκ και την Ταΐβάν (γνωστική-αντιληπτική απορρύθμιση/δυσλειτουργία - cognitive-perceptual dysregulation/dysfunction) και στη Νότια Κορεα (διαταραχή προσαρμογής - attunement disorder) ο όρος “σχιζοφρένεια” έχει καταργηθεί από την ψυχιατρική νοσολογία. Έρευνες στην Ιαπωνία έχουν δείξει ότι τόσο οι λήπτες των υπηρεσιών όσο και οι επαγγελματίες είναι ικανοποιημένοι με αυτή την αλλαγή. Εξέχοντες ψυχίατροι όπως ο Robin Murray στο Ηνωμένο Βασίλειο και ο Jim van Os στην Ολλανδία έχουν παρουσιάσει ισχυρά και πειστικά επιχειρήματα ως προς το γιατί θα πρέπει να καταργηθεί ο συγκεκριμένος όρος. Επίσης ο εκδότης του έγκυρου επιστημονικού περιοδικού Schizophrenia Bulletin πρόσφατα αναρωτήθηκε μήπως θα έπρεπε να καταργηθεί ο όρος. Πιστεύω ότι τώρα είναι η ώρα να αφήσουμε αυτό τον τόσο στιγματιστικό και επιστημονικά αμφιλεγόμενο όρο, που απομακρύνει την ελπίδα έχοντας εμποτιστεί με ποικίλους μύθους σχετικούς με την απουσία ανάρρωσης και την επικινδυνότητα
Brian Koehler PhD
80 East 11th Street
New York NY 10003
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
bk2578@tc. Columbia.edu
212.533.5687
Το αίτημα θα υποβληθεί προς την Αμερικάνικη Ψυχιατρική Εταιρεία και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας
