'Ενας χρόνος χωρίς την Ιουλία...που να γυρίζει άραγε?

To ποίημα της Ιουλίας τώρα και με μελωδία ακούστε το παρακάτω:

<-------> Η μονάδα, οι ελπίδες, μας στη μηδενική <------>

....και το κείμενο διαμαρτυρίας

ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Στις αρχές της δεκαετίας του 90 οι ειδήσεις μετέδιδαν χωρίς ονοματεπώνυμα κάθε νέα αυτοκτονία και κάθε ανθρώπινη απώλεια από χρήση ναρκωτικών ουσιών. Ανακοίνωναν, επίσης, το συνολικό αριθμό αντίστοιχα στη συγκεκριμένη ημερομηνία του έτους.

Κάποτε σταμάτησε αυτή η διαδικασία χωρίς να πρόσεξε κανείς μας πότε ακριβώς. Δεν δίναμε σημασία ή ο κατακλυσμός των πληροφοριών κάλυπτε τη μνήμη γεγονότων που πολύ επιθυμούσαμε να απωθήσουμε;

Κατά την γνώμη μου, οι αριθμοί είχαν αυξηθεί τόσο, που κάποια στιγμή η κοινή γνώμη θα ευαισθητοποιείτο επικίνδυνα για το σύστημα, όσον φορά τον αποκλεισμό κοινωνικών ομάδων που δεν είχαν τα «μεγάλα μέσα» και είχαν μείνει έξω από τη μοιρασιά του τζίρου. Γι΄ αυτό άρχισε η αποσιώπηση.

Φτάνοντας στο 09, οι άνθρωποι που υπέφεραν είχαν πληθύνει τόσο πολύ, που το περιθώριο είχε γίνει πολύ μεγαλύτερο από το κυρίως κείμενο, δηλαδή, τους ανθρώπους με υποφερτό βιοτικό επίπεδο και έσοδα πάνω από το όριο της φτώχειας.

Δημιουργήθηκαν ταραχές, εξεγέρσεις, κάποιο μιλούσαν και για επανάσταση. Εξομάλυναν το έδαφος για το υπάρχον τότε «σύστημα» πολιτικοί με αθώα χαμόγελα και πλαστές υποσχέσεις. Αρχισαν και οι πιέσεις από τις Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης για το χρέος που ανήθικοι πολιτικοί και το τραπεζικό σύστημα με τις υψηλές πιστώσεις-παγίδες βοήθησαν να είναι τόσο δυσβάσταχτο, ώστε να χρειάζεται να απαλλοτριωθεί ολόκληρη η Ελλάδα για να ξεπληρωθεί και πάλι είμαστε στο μείον.

Το πλάνο ήταν προσχεδιασμένο από την προηγούμενη δεκαετία : «τους δίνουμε πίστωση- θα χρεωθούν, τους ξαναδίνουμε πίστωση- θα υπερχρεωθούν και όταν πλέον θα έχουν χρεωθεί αφόρητα τους κόβουμε την πίστωση και σε ευρώ και σε χρόνο και τους παίρνουμε τα πάντα».

Και ξαφνικά συνέβη το ανεπανάληπτο. Πέσαν όλα τα πολιτικά προσχήματα. Το θράσος σε συνάρτηση με τα όλο και πιο απάνθρωπα νέα μέτρα αύξησαν τις ανασφάλειες και τις φοβίες της βάσης κατακόρυφα.

Το αποτέλεσμα ήταν να αυξηθούν κατά πολύ περισσότερο επιταχυνόμενα στην αντίστοιχη κλίμακα οι αριθμοί των ατόμων με ψυχολογικά προβλήματα, οι αυτοκτονίες και η χρήση ναρκωτικών ουσιών.

Από προσωπικό του ΕΚΑΒ είχε διαρρεύσει ότι τον Ιούνιο του 12 υπήρξαν 350 απόπειρες αυτοκτονίας, από τις οποίες οι 50 κατέληξαν σε θάνατο. 

Την άνοιξη συνόδευσα μια φίλη μου στα επείγοντα περιστατικά γενικού νοσοκομείου για κάποιο πρόβλημα υγείας και στα 20΄που διήρκεσε η εξέταση αναγκάστηκαν να διακόψουν 2 φορές για να ασχοληθούν με νέες απόπειρες.

Αυτά αποδεικνύουν ότι η οικονομική κρίση είναι γενεσιουργός δύναμη κατάθλιψης και αυτοκτονικότητας. Αναπτύχθηκε ψυχοπαθολογία του φόβου, της φτώχειας και του άγχους.

Επιτήδειοι εκμεταλλεύονται την κρίση και ασκούν διαλυτικές πιέσεις στους εργαζόμενους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα. Περικόπτουν, δεν πληρώνουν καθόλου, ή απολύουν χωρίς να σκέπτονται στο ελάχιστο το ηθικό ή πολιτικό κόστος. Εχουμε μπει σε μια φρενήρη τροχιά προς την εξαθλίωση.

Η παντελής ισοπέδωση και η αποσύνδεση των πολιτικών αποφάσεων από την κοινοβουλευτική νομιμότητα έχουν το αποτέλεσμα η ψυχική νόσος να μοιάζει τόσο πολύ με επιδημία και μάλιστα ιός της να μεταδίδεται καρκινικά.

Οι τελευταίες κυβερνήσεις επιδεικνύουν κατεπείγοντα ζήλο να πετσοκόψουν τις δαπάνες για την Υγεία και να εξυπηρετήσουν την καπιταλιστική κερδοφορία.

Συγκεκριμένα, για την Ψυχική Υγεία, αντί για τη βελτιστοποίηση που μας υποσχέθηκαν, μας κάνουν μάρτυρες μιας θανατερής μετάλλαξης και ενός νέου ολοκαυτώματος. Η καταστροφή του συστήματος Υγείας είναι «Αποκαλυψιακή».

Προγραμματίζεται ο αργός και διακριτικός θάνατος των «περιττών» πληθυσμών. Στην αρχή εξώθησαν τους «περιττούς» στην αυτοκτονία και, όπου απέτυχε αυτή η τακτική, θα ολοκληρώσει το στόχο εξόντωσης το κλείσιμο των δημόσιων ψυχιατρείων.

Όταν αυτά τα νοσοκομεία κλείνουν χωρίς να έχουν δημιουργηθεί οι κατάλληλες δομές για τους χρόνιους ασθενείς, κάποιοι από αυτούς θα ξεψυχήσουν άστεγοι από τις καιρικές συνθήκες, ή την ασιτία, ή και τα δυο μέσα σε μια αδύναμη οργή.

«Ο Θεός ας σώζει του λαούς».

Ιουλία

Μέλος ομάδας