Διάλογος με τις φωνές
- Λεπτομέρειες
- Γονική Κατηγορία: Εκδηλώσεις
- Κατηγορία: Εκδηλώσεις/Σεμινάρια 2016
Διήμερο Εκπαιδευτικό Σεμινάριο
Διάλογος με τις φωνές
με τους
Peter Bullimore, Kate Crawford, Haley Brown
11-12 Ιουνίου 2016 / Αθήνα
Διάλογος με τις φωνές
με τους
Peter Bullimore, Kate Crawford, Haley Brown
11-12 Ιουνίου 2016 / Αθήνα
Το Δίκτυο των Ανθρώπων που Ακούνε Φωνές Αθήνας διοργανώνει διήμερο εργαστήριο με θέμα “Διάλογος με τις Φωνές”. Πρόκειται για μια μέθοδο που αναπτύχθηκε για την εξερεύνηση του εαυτού και πιο συγκεκριμένα των υπό-προσωπικοτήτων ενός ατόμου. Για την εισαγωγή στη μεθοδολογία της τεχνικής θα προηγηθεί ένα εργαστήριο γύρω από την ιδιαιτερότητα της συνέντευξης σχετικά με το παιδικό τραύμα. Στο επισυναπτόμενο θα βρείτε αναλυτικά το πρόγραμμα των δύο ημερών.
Σχετικά με το Διάλογο με τις Φωνές
Οι Dirk Corstens, Rufus May & Eleanor Longden1 μας λένε ότι πολλοί άνθρωποι που ακούνε ‘δύσκολες’ φωνές έχουν διαπιστώσει ότι το κρίσιμο σημείο στην προσπάθειά τους να τα βγάλουν πέρα μαζί τους βρίσκεται στην ανεύρεση ποικίλων τρόπων συνομιλίας μαζί τους και κατανόησής τους. Η διερεύνηση των κινήτρων των φωνών και η ανακάλυψη ποικίλων τρόπων συσχέτισης μαζί τους βοηθάει στην αλλαγή της σχέσης ανάμεσα στις φωνές και τον άνθρωπο που τις ακούει. Τεχνικές προερχόμενες από διαφορετικές ψυχολογικές και ψυχοθεραπευτικές παραδόσεις, όπως η Ψυχολογία της Μορφής (Gestalt), ο Διάλογος με τις Φωνές (Voice Dialogue), η Συνδιαλεκτική Ανάλυση (Transactional Analysis) και το Ψυχόδραμα, χρησιμοποιούν καρέκλες, προκειμένου να εκδραματίσουν διάφορους ρόλους και σχέσεις, έτσι ώστε οι άνθρωποι να βοηθηθούν στην επίλυση συγκρούσεων και να ανακτήσουν τη δύναμη τους. Τα τελευταία δέκα χρόνια, ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων έχει υιοθετήσει τη συγκεκριμένη τεχνική και τη χρησιμοποιεί με τις φωνές του.
Πολλοί άνθρωποι συνδέονται και μιλάνε με τις φωνές τους και η στάση που ενδέχεται να υιοθετήσουν ποικίλλει. Ενδέχεται να είναι:
- εριστική:
- Φωνή: «Είσαι αποτυχημένος»
- Πρόσωπο: «Αν εγώ είμαι αποτυχημένος, τότε εσύ τι είσαι;»
- προκλητική:
- Φωνή: «Αυτοί οι άνθρωποι σε αντιπαθούν»
- Πρόσωπο: «Δεν έχεις κάτι καλύτερο να πεις;»
- ή ακόμα και υποτακτική:
- Φωνή: «Μη βγεις έξω απόψε
- Πρόσωπο: «Εντάξει λοιπόν. Δεν βγαίνω»
Πολλοί από τους ανθρώπους που ακούνε φωνές τις βιώνουν ως παντοδύναμες, με κατακλυσμιαία επίδραση, σαν να επιβάλλεται να υπακούσουν σε οτιδήποτε τους λένε, σαν οι φωνές να εκφράζουν την απόλυτη αλήθεια. Οι φωνές μπορεί επίσης να απειλούν με ‘τιμωρίες’ τόσο τους ίδιους όσο και τους συγγενείς ή τους φίλους τους, όταν κάποιος αρνείται να υπακούσει στις εντολές τους.
Στη συγκεκριμένη προσέγγιση, προερχόμενη από μια τεχνική γνωστή ως ‘Διάλογος με τις φωνές’ προσπαθούμε να διερευνήσουμε τα κίνητρα των φωνών, έτσι ώστε ο άνθρωπος να βρει νέους τρόπους να τις αντιμετωπίσει. Δουλεύοντας με τις φωνές με αυτό τον τρόπο το άτομο μπορεί να κατακτήσει μια πιο ανεξάρτητη θέση, από την οποία θα μπορεί να κάνει τις δικές του επιλογές. Μάλιστα μερικές φωνές ενδέχεται να γίνουν ακόμα και υποστηρικτικές.
Γιατί το να μιλάει κανείς στις φωνές είναι βοηθητικό;
- Η συγκεκριμένη μέθοδος δεν βλέπει τις φωνές ως σύμπτωμα ασθένειας και δεν επικεντρώνεται στο να ανακαλύψει τι πάει στραβά στο πρόσωπο που τις ακούει.
- Προσφέρει μια αποστασιοποιημένη αλλά δυναμική στάση, μια τεχνική όπου η αποδοχή είναι ο κυρίαρχος πυρήνας για να δουλέψει κανείς με τις φωνές.
- Προσφέρει ένα ‘θετικό’ μοντέλο της ύπαρξης των φωνών.
- Βοηθάει στην ανάπτυξη αυξημένης επίγνωσης, αντικειμενικότητας και μιας πιο παραγωγικής σχέσης ανάμεσα στις φωνές και τον άνθρωπο που τις ακούει.
- Εξ ορισμού, η εμπειρία των φωνών αποτελεί μια πολύ μοναχική εμπειρία. Το να επιτρέψει κανείς σε άλλους να ‘ακούσουν’ τις φωνές του είναι ενδυναμωτικό, απελευθερωτικό και πηγή αξιοσημείωτης υποστήριξης. Επιπλέον, προσφέρει τη δυνατότητα σε επαγγελματίες, συγγενείς και φίλους να αποκτήσουν πολύτιμη γνώση πάνω στην πραγματικότητα της εμπειρίας των φωνών.
Λίγα λόγια για τους εισηγητές του σεμιναρίου
Ο Peter Bullimore είναι συν-ιδρυτής του Νational Paranoia Network και συντονιστής του Asylum Associates ενός εκπαιδευτικού και συμβουλευτικού φορέα σε θέματα φωνών και παράνοιας. Έχοντας περάσει δέκα χρόνια ως ψυχιατρικός ασθενής και έχοντας βιώσει αρκετές κρίσεις παράνοιας κατάφερε διεκδικήσει τη ζωή του από το ψυχιατρικό σύστημα. Ζώντας ο ίδιος εμπειρία φωνών και παράνοιας, έχει εμπνεύσει, ενθαρρύνει και υποστηρίξει τη δημιουργία αντίστοιχων ομάδων αυτοβοήθειας σε πολλά μέρη του κόσμου. Επιπλέον εκπαιδεύει άτομα στη διαχείριση φωνών και παράνοιας διεθνώς, συντονίζει εργαστήρια εκπαίδευσης με επαγγελματίες ψυχικής υγείας στη συνέντευξη του Maastricht και σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Manchester διεξάγει έρευνα πάνω σε θέματα ανάρρωσης.
Η Kate Crawford μας λέει: “Ξεκίνησα να ακούω φωνές σε ηλικία 4 ετών λόγω της κακοποίησης μου από τη μητέρα μου, η οποία με κλείδωνε στην αποθήκη με τα κάρβουνα και με άφηνε εκεί. Έβλεπα οράματα με έναν άντρα και μια γυναίκα με ρούχα εποχής, αλλά και ένα μικρό κορίτσι που ποτέ δε μου μιλούσανε. Μετά το θάνατο της μητέρας μου με βάλανε σε ορφανοτροφείο, όπου η κακοποίηση συνεχίστηκε για αρκετά χρόνια από έναν άγνωστο, ο οποίος κακοποιούσε και άλλα παιδιά. Χρόνια αργότερα έμεινα άστεγη και στη συνέχεια έγκυος. Σήμερα έχω τέσσερα παιδιά μέσα από κακοποιητικές σχέσεις και για πολλά χρόνια βρισκόμουνα υπό μια διαρκή πίεση από τις κοινωνικές υπηρεσίες με αποτέλεσμα να νιώσω ότι δεν μπορώ να τα βγάλω άλλο πέρα και να αποπειραθώ να αυτοκτονήσω. Νοσηλεύτηκα σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, όπου πήρα τη διάγνωση 'μετατραυματική παρανοειδή σχιζοφρένεια' και με βάλανε σε φαρμακευτική αγωγή. Όταν οι φωνές μου αυξάνουν βλέπω διαστημόπλοια. Πλέον είμαι καλύτερα. Την πιο σημαντική βοήθεια την έλαβα από το δίκτυο Hearing Voices και μέσα από το μοίρασμα της ιστορίας μου με άλλους ανθρώπους και την ενασχόλησή μου με την αστρονομία.”
Η Hayley Brown μας λέει: “Στο σχολείο ένιωθα ασφάλεια, ήταν σαν καταφύγιο για εμένα. Η εκπαίδευσή μου πήγαινε πολύ καλά οπότε και έβγαλα το σχολείο με υψηλούς βαθμούς. Μπήκα στο Πανεπιστήμιο για να σπουδάσω Νοσηλευτική, από το οποίο έφυγα για ένα χρόνο όταν ξεκίνησαν οι φωνές μου και νοσηλεύτηκα. Τελείωσα το Πανεπιστήμιο στα 22 μου οπότε και έμαθα για το δίκτυο των Ανθρώπων που Ακούνε Φωνές έπειτα από μια περίεργη χρονιά, όπου μεταξύ των άλλων σε ηλικία 21 ετών πήγα σε μια συνάντηση του Δικτύου με αποτέλεσμα στη συνέχεια να δραστηριοποιηθώ πιο ενεργά. Έμαθα για τη συνέντευξη του Maastricht και μέσα από αυτή έβγαλα νόημα σχετικά με την εμπειρία μου, με αποτέλεσμα στη συνέχεια να εκπαιδευτώ πάνω στη χρήση της. Πλέον εργάζομαι ως ψυχιατρική νοσηλεύτρια σε κοινοτικές δομές και συγκεκριμένα σε ομάδες πρώιμης παρέμβασης. Εργάζομαι με φροντιστές και συντονίζω ομάδες σε κλινικά πλαίσια. Η ψυχική μου υγεία είναι πολύ πιο σταθεροποιημένη.”
Η Kate Crawford μας λέει: “Ξεκίνησα να ακούω φωνές σε ηλικία 4 ετών λόγω της κακοποίησης μου από τη μητέρα μου, η οποία με κλείδωνε στην αποθήκη με τα κάρβουνα και με άφηνε εκεί. Έβλεπα οράματα με έναν άντρα και μια γυναίκα με ρούχα εποχής, αλλά και ένα μικρό κορίτσι που ποτέ δε μου μιλούσανε. Μετά το θάνατο της μητέρας μου με βάλανε σε ορφανοτροφείο, όπου η κακοποίηση συνεχίστηκε για αρκετά χρόνια από έναν άγνωστο, ο οποίος κακοποιούσε και άλλα παιδιά. Χρόνια αργότερα έμεινα άστεγη και στη συνέχεια έγκυος. Σήμερα έχω τέσσερα παιδιά μέσα από κακοποιητικές σχέσεις και για πολλά χρόνια βρισκόμουνα υπό μια διαρκή πίεση από τις κοινωνικές υπηρεσίες με αποτέλεσμα να νιώσω ότι δεν μπορώ να τα βγάλω άλλο πέρα και να αποπειραθώ να αυτοκτονήσω. Νοσηλεύτηκα σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, όπου πήρα τη διάγνωση 'μετατραυματική παρανοειδή σχιζοφρένεια' και με βάλανε σε φαρμακευτική αγωγή. Όταν οι φωνές μου αυξάνουν βλέπω διαστημόπλοια. Πλέον είμαι καλύτερα. Την πιο σημαντική βοήθεια την έλαβα από το δίκτυο Hearing Voices και μέσα από το μοίρασμα της ιστορίας μου με άλλους ανθρώπους και την ενασχόλησή μου με την αστρονομία.”
Η Hayley Brown μας λέει: “Στο σχολείο ένιωθα ασφάλεια, ήταν σαν καταφύγιο για εμένα. Η εκπαίδευσή μου πήγαινε πολύ καλά οπότε και έβγαλα το σχολείο με υψηλούς βαθμούς. Μπήκα στο Πανεπιστήμιο για να σπουδάσω Νοσηλευτική, από το οποίο έφυγα για ένα χρόνο όταν ξεκίνησαν οι φωνές μου και νοσηλεύτηκα. Τελείωσα το Πανεπιστήμιο στα 22 μου οπότε και έμαθα για το δίκτυο των Ανθρώπων που Ακούνε Φωνές έπειτα από μια περίεργη χρονιά, όπου μεταξύ των άλλων σε ηλικία 21 ετών πήγα σε μια συνάντηση του Δικτύου με αποτέλεσμα στη συνέχεια να δραστηριοποιηθώ πιο ενεργά. Έμαθα για τη συνέντευξη του Maastricht και μέσα από αυτή έβγαλα νόημα σχετικά με την εμπειρία μου, με αποτέλεσμα στη συνέχεια να εκπαιδευτώ πάνω στη χρήση της. Πλέον εργάζομαι ως ψυχιατρική νοσηλεύτρια σε κοινοτικές δομές και συγκεκριμένα σε ομάδες πρώιμης παρέμβασης. Εργάζομαι με φροντιστές και συντονίζω ομάδες σε κλινικά πλαίσια. Η ψυχική μου υγεία είναι πολύ πιο σταθεροποιημένη.”
Λεπτομέρειες σχετικά με το σεμινάριο
Το σεμινάριο απευθύνεται κυρίως σε επαγγελματίες αλλά και σε κάθε άλλο άτομο που ενδιαφέρεται να υποστηρίξει άτομα που ακούνε φωνές.
Θα δοθεί βεβαίωση συμμετοχής.
Ωράριο εργαστηρίου: Σάββατο 11 και Κυριακή 12 Ιουνίου 2016, 10:00-13:00 και 14:00-17:00
Τόπος: Τροίας 44, Αθήνα (σταθμός Βικτώριας)
Προσοχή! Το εργαστήριο θα διεξαχθεί στα Αγγλικά. ΔΕΝ θα υπάρχει μετάφραση στα Ελληνικά.
Πληροφορίες εγγραφής:
- Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στο εργαστήριο παρακαλούνται να συμπληρώσουν ηλεκτρονικά τη φόρμα εγγραφής και να τη στείλουν στο email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Προθεσμία υποβολής αιτήσεων συμμετοχής:
- 31 Μαΐου 2016. Λόγω του περιορισμένου αριθμού θέσεων (20) θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
- Θα δοθεί προτεραιότητα σε ανθρώπους που συμμετείχαν σε προηγούμενα σχετικά σεμινάρια και σε επαγγελματίες που ενδιαφέρονται να δουλέψουν με ανθρώπους που ακούνε φωνές.
- Γενικό κόστος συμμετοχής για το διήμερο 80 ευρώ. Σημείωση: Το ποσό αφορά αποκλειστικά την κάλυψη των εξόδων των εισηγητών (μόνο εισιτήρια και διαμονή).
Τρόπος πληρωμής: Για την οριστική δέσμευση της θέσης είναι απαραίτητη η κατάθεση προκαταβολής (τουλάχιστον 50 €) στον παρακάτω λογαριασμό και η ενημέρωση μέσω mail για την ολοκλήρωση της κατάθεσης -αν είναι δυνατό μαζί με το καταθετήριο. Αν όχι, θα πρέπει να το υποβάλετε κατά την έναρξη του εργαστηρίου. Παρακαλείστε να σημειώσετε το ονοματεπώνυμό σας στο καταθετήριο.
Τράπεζα: Πειραιώς
Αριθμός λογαριασμού: 63 1701 0322 532 (IBAN GR15 0171 3170 0063 1701 0322 532)
Όνομα λογαριασμού: ΚΟΥΝΙΑΚΗΣ ΦΩΤΗΣ, ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ
Περισσότερες πληροφορίες:
Email:
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Τηλέφωνο: +30 694 430 2577
1: Από το υπό δημοσίευση στα Τετράδια Ψυχιατρικής άρθρο “Γιατί να μιλήσει κανείς με τις προκλητικές φωνές;” των Dirk Corstens, Rufus May & Eleanor Longden
