80 μέρες καραντινα
Ένα κείμενο που λάβαμε από την Κώνστια Κ., μέλος του Δικτύου Ακούγοντας Φωνές,
που φιλοξενείται σε ξενώνα ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης του Δημοσίου.
Με το ερώτημα αν οι τρεις αυτές λέξεις (ξενώνας, ψυχοκοινωνική και αποκατάσταση)
διατηρούν κάποιο νόημα κι αν καταλύονται ή όχι βασικά δικαιώματα των ενοίκων
(ή μήπως εγκλείστων;).
80 μέρες καραντινα.Να πάω βόλτα; Απαγορεύεται.Να πάρω ένα καφέ στα γρήγορα; Απαγορεύεται.Να ψωνίσω; Απαγορεύεται.Να αγοράσω τηλεκαρτα; Απαγορεύεται Να σε αγκαλιάσω; Απαγορεύεται.Να σε φιλήσω; Απαγορεύεται Να σε κρατήσω απ'το χέρι; Απαγορεύεται.Να περπατήσουμε μέχρι την επόμενη πλατεία; Απαγορεύεται.Να περπατήσω στο γύρο του τετραγώνου; Απαγορεύεται. Να αγορασω ένα βρώμικο για το δρόμο; Απαγορεύεται Να πάω για τον δρόμο; Απαγορεύεται.Να πάω σε μια συναυλία που μου αρέσει; Απαγορεύεται.Να πάω σε θέατρο; Απαγορεύεται.Να πάω σε σινεμά; Απαγορεύεται.Πως σας φαίνεται όλο αυτό; καί χιλιάδες άλλα μικροπραγματα της καθημερινότητας που απαγορεύονται.Για όλα αυτά έχω μία άλλη λέξη.Ε-Γ-Λ-Ε-Ι-Σ-Μ-Ο-Σ.Ωπα; Αυτό πονάει.
Γιατι εγκλεισμός, φυλακή, απομόνωση,γυμνοί τοίχοι, πίσω από τις κλειδωμένες πόρτες, παράθυρα με κάγκελα αποχωρισμός, έλλειψη επικοινωνίας, απελπισία που δεν τη μοιράζεσαι.80 μέρες εγκλεισμου σε.Ποσοι απο σάς θα άντεχαν να απομονωθούν με ανθρώπους που δεν επέλεξαν; Μακριά από τους αγαπημένους τους.Ποσοι από σας θα άντεχαν χωρίς απασχόληση; Χωρίς ψυχαγωγία; Χωρίς σωματική άσκηση;
Αυτή η τηλεόραση είναι χαλασμένη Το Ντιβι Ντι δεν λειτουργεί και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές.Ωπα;Τα πράγματα είναι σκούρα και συνεχώς σκουραίνουν.Δεν ξέρω αν με τούς που διαμένω,θα παρεξηγηθω η όχι.Ομως πίσω από την γνώση του εγκλεισμού που την γνωρίσαμε όλοι εδώ, υπάρχουν αρετές στον κάθε ένα μας χωριστά;που δεν τις συναντάς στους συνηθισμένους ανθρώπους 80 μέρες και δεν έχουν βγει ούτε μαχαίρια, ούτε σφαίρες,ούτε εντάσεις,ούτε παρεξηγήσεις,ούτε τσακωμοί Εδώ οι ένοικοι, διαχειριζόμαστε ο καθένας με τον τρόπο,με ώριμους τρόπους,την καραντίνα.
Ειμαι τυχερή.Οταν θέλω να μην σκέφτομαι δεν σκέφτομαι.Οταν θέλω να κοιμηθώ κοιμάμαι.Εχω όλη την ελευθερία να κλείνω τα μάτια και να τα ανοίγω οπότε θέλω.Εχω όλη την ελευθερία όταν τα πράγματα σκληραίνουν να φαντάζομαι μαλακές δαντέλες, απαλά. υφάσματα και χρωματιστά ρούχα.Να φαντάζομαι μηχανές που θα ράψουν ευκολότερα τα ρούχα λοιπόν;θα επιμείνω σ αυτή την ενότητα που έχουμε στον ξενώνα.Ουτε θυμός,ούτε αγανάκτηση, ούτε έξαψη,ούτε κούραση,ούτε οργή.Ωφειλεται στα ψυχοφαρμακα;Μπορεί και αυτό,όχι μόνο αυτό .Ποιος κάποιος που δεν γνωρίζει τον εγκλεισμό θα άντεχε; τηλεόραση Ντι βιντι, ηλεκτρονικοί υπολογιστές.Εδω έχουμε μια συμμαχία του πόνου.Ξερουμε ο ένας για τον άλλο ότι μας έχουν πονέσει.Κραταμε αθλητικες σιωπές μήπως, και είναι στιγμές που νιώθω ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάτι δικό μου.Πηγε αργά,έχει νυχτώσει, πρέπει να κοιμηθώ
Καληνύχτα
