Ανάλυσέ το!

Είμαι μέλος σε ομάδα αυτοβοήθειας. Όταν συμμετέχω στις συναντήσεις δεν φοβάμαι και δεν ντρέπομαι για την εμπειρία μου με τις φωνές και τον νέο μου εαυτό. Ανάλυσέ το!

 

Όταν σε βρίσκει μία από αυτές τις αναθεματισμένες επονομαζόμενες ψυχωτικές διαταραχές έχεις πολλά να αντιμετωπίσεις. Καταρχήν την ήδη διαταραγμένη  σου παρούσα ζωή. Γιατί για να σου χτυπήσει την πόρτα η καλή μας διαταραχή σίγουρα  είδε φως μέσα και είπε να περάσει να κάνει μια βόλτα σε όλα τα δωματιάκια του μυαλού σου ακόμα και στα πιο τακτοποιημένα. Είδε τι ζόρι τραβάς την συγκεκριμένη περίοδο άγχος, πένθος, τραυματική σωματική ή συναισθηματική εμπειρία, στεναχώρια, βρίσκει πρόσφορο το εγώ σου μέσα στο αδύναμο πλέον σπιτάκι σου και στο κάνει άνω κάτω! Ηρθε για να μείνει και να σου γνωρίσει τους καλύτερους της φίλους: Τον θυμό, την αγωνία, την παράνοια, την αϋπνία και φυσικά τον κολλητό της τον κ. Φόβο!! Δεν φτάνουν οι υπάρχουσες φοβίες που έχεις σαν άνθρωπος ήρθε τώρα και ο φόβος των φόβων!!!. Ο φόβος  που βλέπεις ότι σιγά σιγά  αποκτάς νέα συμπεριφορά προς και από τους γύρω σου στην οικογένεια, στην εργασία σου, στο  κοινωνικό περιβάλλον, τις αλλαγές σε όλο σου το εγώ, τον χαρακτήρα σου.  Δρας έντονα με γνώμονα τα συναισθήματα, την λύπη, τις παραισθήσεις, τις παρανοϊκές ιδέες/αντιλήψεις, πιο μετά η αναγνώριση της πάθησης από ιατρικούς όρους, έρχονται και τα φάρμακα  με τα οφέλη τους άλλα και τις παρενέργειες τους αλλάζοντάς  τελείως  την καθημερινότητά σου.

Φοβούμενος  τον κοινωνικό αποκλεισμό, τις  παρεξηγήσεις και την κρίση προς το νέο χαρακτήρα  σου που θα  επακολουθήσουν από τους γύρω σου ντρέπεσαι και αποξενώνεσαι, κλείνεσαι στον εαυτό σου και βυθίζεσαι στις σκέψεις σου  παρέα πάντα βέβαια με την ψυχωτική διαταραχή και τους φίλους της. Νιώθεις ότι όλοι γνωρίζουν τι έχεις, ότι σε κάνουν πέρα και η κατάσταση όλο και χειροτερεύει.. Δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις πράγματα απλά, η αποδοτικότητα σου πέφτει σε αργούς ρυθμούς, νιώθεις την ανικανότητα μέσα σου, νομίζεις πολλές φορές ότι δεν πρόκειται να επανέλθεις στην αρχική σου ζωή, παραμελείς τον εαυτό σου, αποδυναμώνεσαι ψυχικά και σωματικά, ξεσπάς, νιώθεις διαφορετικός από τους άλλους, πολλές φορές άσχημα διαφορετικός,  αυτοστιγματίζεσαι… Φοβάσαι ακόμα πιο πολύ βλέποντας τον μέχρι τώρα κόσμο σου να γκρεμίζεται. Κατά μία έννοια όλα αυτά μοιάζουν πολύ τρομαχτικά και άσχημα  και όντως είναι.

Αν το σκεφτούμε όμως λίγο πιο φιλοσοφικά  αυτός  ο φόβος είναι απόλυτα φυσιολογικός και καθόλου τρελός δεν έρχεται ούτε δημιουργείται άδικα και άσκοπα και σίγουρα δεν συμβαίνει μόνο σε εσένα. Είναι το πρωτόγνωρο αυτό αίσθημα που δημιουργείται όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάτι νέο το όποιο θέλει το χρόνο του ώστε να το εντοπίσουμε, να το αναγνωρίσουμε και στο τέλος να το αιτιολογήσουμε και να το χαρακτηρίσουμε – ονομάσουμε. Ζώντας μαζί του θα δεις ότι μπορείς να τον διαχειριστείς  και να τον αντιμετωπίσεις. Η άγνοια λένε σκοτώνει…η άγνοια όχι ο φόβος. Φοβάσαι γιατί αυτό που σου συμβαίνει είναι κάτι που ούτε είχες διανοηθεί ότι θα αντιμετωπίσεις. Αυτό τον φόβο και το επακόλουθο της κοινωνικής αποξένωσης που έχεις μέσα σου λοιπσαν ένστικτο για να προστατέψεις τον ήδη εαυτό σου από τον νέο σου εαυτό που δημιουργήθηκε μέσα από την εμπειρία, της ψυχωτικής διαταραχής ώστε να μην τραβήξεις την προσοχή και χαλάσεις την έξω εικόνα σου. Δέξου αυτό τον φόβο σαν ένα φυσικό επακόλουθο, της εσωτερικής προσπάθειας του εαυτού σου να κατανοήσει όλα αυτά τα νέα συμπτώματα και συμπεριφορά, σκιαγράφησέ τον λίγο και θα δεις ότι αυτό που φοβάσαι τελικά είναι η δική σου φιγούρα το δικό σου πρόσωπο απλά έχεις άλλο χαρακτήρα και αντιδράσεις.. Δικαιολογημένα το νιώθεις αλλά δεν πρέπει να το αφήσεις να σε βυθίσει σε καταθλιπτικές σκέψεις, σε εκρήξεις θυμού ή ακόμα και αυτοκαταστροφικές πράξεις.

Παραμέρισε για λίγο τον φόβο της κρίσης από τους άλλους βασικά παραμέρισέ τους τελείως!  Θα ασχοληθείς με τους άλλους όταν πλέον έχεις ασχοληθεί πρώτα με τον εαυτό σου αρκετά ώστε να δώσεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να επανέλθει. Δεν θα σε πειράξει τότε ούτε θα σε ρίξει  τόσο πολύ μια ενδεχόμενη άσχημη αντίδρασή τους. Αυτό που χρειάζεσαι είναι να καταφέρεις να συμβιώσεις με τον αναδιαμορφωμένο  χαρακτήρα σου και να μην παραιτηθείς από την ζωή να μην το βάλεις κάτω να μην το αφήσεις να σου γίνει εμπόδιο στο παρόν σου και  στις σχέσεις σου με τους γύρω.

Να κάνεις κάθε τόσο μια ανασκόπηση των σχεδίων και των συνήθειων που είχες πριν. Αν τα αναζητάς ακόμα συνέχισε την προσπάθεια να τα υλοποιήσεις, αν όχι βρες καινούρια μέσα από τον αθλητισμό, την τέχνη τα μικρά ταξίδια έξω από το μέρος που μένεις, θα γνωρίσεις και νέους ανθρώπους που δεν σε ξέρουν και εκείνοι και έτσι συστήνεσαι σε αυτούς με τον δικό σου τρόπο. Να είσαι συνεπείς στην εργασία σου και να κρατάς καλές ισορροπίες με την οικογένεια σου ή τουλάχιστον όσους συγγενείς συμπαθείς! Φέρε στο μυαλό σου τι ήθελες να γίνεις όταν  ήσουν παιδί και άρχισε να διαβάζεις περί του θέματος ή και να ασχοληθείς με αυτό πρακτικά. Είναι δύσκολο αλλά θα πρέπει να έχεις ένα backup από τρόπους αντιμετώπισης των συμπτωμάτων. Σκέψου πως αντιδρούσες στο κάθε τι που σε ενοχλεί τώρα πριν να μπεις σε όλο αυτό και πίεσε λίγο τον εαυτό σου ώστε να συμπεριφερθείς όπως θα έκανες παλιά και να το αντιμετωπίσεις με επιτυχία.. Τι θα έκανε κάποιος που σέβεσαι, θαυμάζεις και δεν έχει ψυχωτική διαταραχή αν του συνέβαινε αυτό το περιστατικό που σου έτυχε πριν από λίγο και σε έβαλε σε σκέψεις? Γέμισε τον εαυτό σου με αντίθετα  συναισθήματα από αυτά που νιώθεις κυρίως όταν σε κυριεύουν και σε ρίχνουν συναισθηματικά. Επειδή σου έτυχε αυτή η εμπειρία δεν σημαίνει ότι σταμάτησε και ο χρόνος. θα έρθει το καλοκαίρι... θα περάσει το ίδιο και ο χειμώνας.. τα Χριστούγεννα, η άνοιξη κοκ. Σκέψου τον χρόνο που βρίσκεσαι την ακριβή ημερομηνία και σταμάτα να αναρωτιέσαι « Τι να κάνω; Τι να κάνω? Βάλε στόχο ότι του χρόνου την ίδια ημερομηνία θα έχεις γίνει πολύ καλύτερα.  Έστω ότι θα κάνεις μικρές αλλαγές στο σπίτι σου, ότι θα το βάψεις με χρώματα που σου αρέσουν και σε ηρεμούν. Μέσα από την αταξία που νιώθεις στις σκέψεις σου προσπάθησε να βάλεις μια τάξη γύρω σου…στρώνε κάθε πρωί το κρεβάτι σου και για στάση πειθαρχίας αλλά και με σκοπό να ξανά ξαπλώσεις μόνο όταν θα νυστάξεις και όχι για να κουλουριάζεσαι κατά την διάρκεια της ημέρας.

Κάνε λίγο τον αδιάφορο στα συμπτώματα και τα συναισθήματα που νιώθεις ότι οφείλονται στην διαταραχή σου μην τους δίνεις τόση αξία ξέρεις μέσα σου πλέον τι είναι και που οφείλονται. Βρίσκεις  όλες τις απαντήσεις  στην αναζήτηση επεξήγησης καλές ή κακές αυτές είναι! Βάζε μια τελεία στον ειρμό των σκέψεων σου. Μην προσπαθείς να τραβάς την προσοχή με διάφορα τεχνάσματα  ή ψεύτικες συμπεριφορές γυρνάει μπούμερανκ γιατί αν υποδύεσαι ότι δεν είσαι καλά θα πρέπει να το δείξεις κιόλας άρα να το πιστεύεις  άρα να μην είσαι και καλά.    

Φτάνοντας στο σημείο να μπορείς να καταλαγιάζεις την σκέψη σου και τον φόβο της αντιμετώπισης αυτής της νέας κατάστασης για όλα αυτά που σου συμβαίνουν  περνάμε στο στάδιο της αναζήτησης και εξερεύνησης της αιτίας ύπαρξης της ψυχωτικής διαταραχής. Η αναζήτηση είναι μέσα στον άνθρωπο. Θέλουμε για κάθε τι νέο καλό η κακό που δεν γνωρίζουμε να το ονομάσουμε και να βρούμε τις αιτίες του. Στα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι τρέμανε σε κάθε έκλειψη, το θεωρούσαν θυμό από τον θεό τους τον ήλιο, αν δεν υπήρχε το ένστικτο της αναζήτησης και η πρόοδος της επιστήμης  η  εξήγηση του φαινομένου της έκλειψης δεν θα είχε γίνει ποτέ.

Ξέρεις πόσα άτομα αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις με εσένα και τους βλέπεις καθημερινά στο δρόμο, στο τρένο, στις ταβέρνες, στην τηλεόραση…. Εγώ για παράδειγμα περνάω την ψυχωτική διαταραχή των παραισθήσεων οπτικών και ακουστικών νιώθω ότι είμαι πολύ καλύτερα από τότε που άρχισα να αναγνωρίζω πότε κάτι αλλάζει την διάθεσή μου οφείλεται σε όλο αυτό που περνάω και να το κρατάω σε χαμηλό επίπεδο να μην μου τραβάει την προσοχή και να μην με τρομάζει.

Αυτό που ήθελα εδώ και αρκετό καιρό ήταν να δω άλλα άτομα με παρόμοιες εμπειρίες. Το κατάφερα συμμετέχοντας στην ομάδα αυτοβοήθειας ατόμων που ακούνε φωνές η οποία έχει δημιουργηθεί μετά το σεμινάριο του Ελληνικού Δικτύου Ατόμων που Ακούνε Φωνές, το οποίο βρίσκεται στα πρώτα του βήματα και είχε σαν κύριους ομιλητές  εκπροσώπους του Βρετανικού Δικτύου Hearing Voices.

Τελικά από την πρώτη κιόλας συνάντηση της ομάδας δεν ήθελα απλά να τους δω, ήθελα να τους γνωρίσω, ήθελα να μιλήσω για όλα αυτά που πέρασα και να ακούσω και από άλλους την δική τους ιστορία. Μέσα στην  ομάδα δεν νιώθω τον φόβο της κρίσης.. Όταν είμαι στην ομάδα φεύγει το βάρος και η αγωνία του φόβο και της ντροπής του να μιλάω για τις προσωπικές μου εμπειρίες γιατί όπως ισχύει για όλους εμάς το να πεις σε κάποιον φίλο, συγγενή ότι ακούς φωνές, βλέπεις οράματα , μιλάς με την «απομεσινή» σου φωνή σε άλλους, σίγουρα δεν βρίσκεις και την καλύτερη αντιμετώπιση κάποιοι θα σου πουν: ..Ξέρεις τι? Νομίζω ότι λέγεται σχιζοφρένεια, ή το: Ο γιατρός τι σου είπε? Ακόμα και το αν είναι κολλητικό άκουσα!  Οι περισσότεροι απομακρύνονται χαρακτηρίζοντάς σε πλέον «περιορισμένης ευθύνης» …δεν στο λένε βέβαια…..αλλά το  καταλαβαίνεις από την συμπεριφορά  τους.

Η θεραπευτική αυτή δύναμη που αναγνωρίζω στην ομάδα αυτοβοήθειας προέρχεται στο ότι έχει σαν αρχική δομή ανθρώπους με κοινές ψυχοσωματικές εμπειρίες οι οποίες δημιούργησαν και κοινά βιώματα στην πορεία της ζωής τους. Έχουμε να πούμε πολλά σε κάθε συνάντηση και βγάζουμε πολύ ωραία συμπεράσματα από της συζητήσεις μας οι οποίες δεν περιλαμβάνουν αποκλειστικά μόνο τα ψυχολογικά μας θέματα, αλλά και προσωπικά καθημερινά θέματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε στην δουλεία μας, στην οικογένεια, στις σχέσεις μας  και γενικά στην καθημερινότητα μας. Νιώθω ότι βοηθάω, και ταυτόχρονα βοηθιέμαι με αυτήν την ανταλλαγή εμπειριών, πληροφοριών και τεχνασμάτων αντιμετώπισης των συμπτωμάτων των φωνών.  Μας προσφέρει και ένα είδος κοινωνικής επανένταξης αφού αρκετοί από εμάς ίσως να έχουν απομακρυνθεί από φίλους και γνωστούς. Ξέρω επίσης πλέον ότι συμμετέχοντας στην ομάδα δεν αναφέρομαι απλά έτσι σε κάποιον μια φορά για το συγκεκριμένο θέμα που μου άλλαξε τελείως τη ζωή μου. Ξέρω ότι θα τους ξαναδώ  και θα ξαναμιλήσουμε.

Έχουμε και την τύχη να έχουμε στην ομάδα μας δυο αξιόλογους ανθρώπους που έχουν σπουδάσει ψυχολογία οι οποίοι και έχουν αναλάβει εξίσου το ίδιο και το ρόλο του συντονιστή. Μας δίνουν αρκετές πληροφορίες γύρω από την εμπειρία τους σαν ειδικοί και απαντάνε πρόθυμα στις ερωτήσεις μας. Οι πληροφορίες τους με κάνουν να βλέπω και την πάθησή μου σε πιο κοινωνικό επίπεδο το πόσο δηλαδή έχει απασχολήσει την ψυχιατρική επιστήμη, τι έρευνες έχουν γίνει γύρω από το άκουσμα των φωνών, των φαρμάκων αντιμετώπισης, και τις εναλλακτικές θεραπείες. Μας ενημερώνουν επίσης γύρω από την πορεία και την δράση του Βρετανικού Δικτύου.

Είμαστε όπως μια παρέα που κάθε τόσο συναντιέται και συζητάει για διάφορα θέματα  αλλά σαν πυρήνας της συζήτησης έχει πχ ένα κοινό ενδιαφέρον ας πούμε έναν αγώνα ποδοσφαίρου, η ανταλλαγή συνταγών μαγειρικής.

Όπως μια ομάδα ή παρέα ανθρώπων έχει κάποιους νοητούς κανόνες έτσι και η δική μας έχει τους δικούς της. Η διαφορά είναι ότι ήταν πολύ βασικό από την πρώτη κιόλας συνάντηση να συζητήσουμε  τις προϋποθέσεις και τους κανονισμούς ώστε η κάθε συνάντηση να γίνεται κάτω από δημοκρατικά και ίσα για όλους πλαίσια. Αυτούς τους κανονισμούς τους εμπλουτίζουμε και ο καθένας μπορεί να προτείνει κάτι νέο. Η ομάδα αποτελείται απο τέσσερα άτομα με προσωπικές εμπειρίες και τους δύο συντονιστές. Αποφασίσαμε  για το κάθε πότε και το που θα γίνονται οι συναντήσεις μας και πόσο θα διαρκούν. Επίσης για το πότε και αν θα μπορεί ένα νέο μέλος να μπει στην ομάδα και ότι θα πρέπει αυτό  να γνωρίζετε σε όλους πριν την είσοδο του. Θέσαμε σαν κανόνα το ότι μπορώ να συμβουλέψω αλλά όχι να πιέσω να κάνει κάποιος κάτι σε ότι αφόρα την σχέση του με τον προσωπικό του ψυχοθεραπευτή. Το θέμα της εχεμύθειας, σε λογικά πάντα πλαίσια, αποφασίστηκε σαν κανόνας και προϋπόθεση και έτσι θέσαμε καλές βάσεις για την ασφάλεια που είναι πολύ βασικός παράγοντας ώστε η ομάδα να καταφέρει να εμπνέει εμπιστοσύνη σε όλα τα μέλη της.

Ορίσαμε συντονιστή/διευκολυντή όπως είπα και πιο πάνω. Ο ρόλος του είναι πολύ σημαντικός για την σωστή λειτουργία της ομάδας αφού είναι εκείνος ο οποίος εκτός από την συμμετοχή του στην ομάδα, θα πρέπει κατά κάποιον τρόπο να κινεί τα νήματα χωρίς ηγετικά χαρακτιριστικά και βέβαια να μην γίνεται ο άνθρωπος για τα παράπονα των μελών της ομάδας και καλείτε να είναι  παρόν σε κάθε συνάντηση της ομάδας.

Η συμμετοχή μου σε αυτήν την διημεριδα με κάνει να αισθάνομαι οτι ασχολούμε με ένα θέμα που απασχολεί αρκετούς ανθρώπους, ειδικούς,  οικογένειες και ήρθε μέσα από την ομάδα.

Θα ήθελα να δω να δημιουργούνται και άλλες τέτοιες ομάδες και να έχουν αποτέλεσμα για τους ανθρώπους που ακούνε φωνές  ώστε το ελληνικό δίκτυο να έχει στο αρχείο του πλούσιο υλικό και να εδραιωθεί σαν σημείο αναφοράς και να είναι πηγή πληροφοριών και ενημέρωσης γύρω από την αντιμετώπιση των φωνών αφενός για τους ειδικούς  και αφετέρου για τους ανθρώπους με παρόμοιες εμπειρίες. Αν συμφωνούμε οτι η πρόληψη είναι η καλύτερη ιατρική τότε  θα είναι πολύ σημαντικό για κάποιον που έχει παρόμοιες εμπειρίες να ακούσει –εκτός απο τις φώνες του- οτι υπάρχει το συγκεκριμένο δίκτυο γύρω από τις φωνές προλαμβάνοντας το να μην αισθανθεί απομονωμένος τον φόβο της διαφορετικότητας και της  μοναξιάς. 

Μαρίνα - 2010

Προσθήκη νέου σχολίου


Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση

Πρόσθετες πληροφορίες